Centrum Kultury i Biblioteka Publiczna Gminy Redzikowo wraz z Zagrodą Inicjatyw Twórczych zapraszają na wernisaż wystawy fotografii Marzeny Safader pt. „Niepozowane”.
Wernisaż odbędzie się w terminie 6 marca (środa) o godz. 18:00. Będzie on miał miejsce w przestrzeni klimatycznej, XIX-wiecznej “Stodoły”, dzięki czemu widzowie będą mieli przyjemność zapoznać się z pracami w oryginalnym otoczeniu.
Wystawa fotografii dostępna będzie dla zwiedzających w terminie 6 – 20 marca 2024r.
Żyjemy w ciągłym pośpiechu i stresie, nie mamy czasu by zauważyć co się wokół nas dzieje. Moimi pracami chciałabym pokazać, że żyjąc w ciągłym pędzie i rytmie dnia codziennego warto odetchnąć pośród przyrody. Nie trzeba dokonywać żadnych wysiłków by poprawić sobie nastrój – natura robi to za nas. Ważne, żeby znaleźć chwilę, żeby usiąść i zatrzymać się w bezruchu.
Moja przygoda z fotografią trwa już wiele lat. Na początku było to rejestrowanie wydarzeń dnia codziennego, potem fotografia podróżnicza, pejzaż, fotografia uliczna „street photo”. Jednak pomiędzy, zawsze byłam blisko natury i to obcowanie z nią dawało mi najwięcej radości.
Świadoma koncentracja na rejestrowaniu życia ptaków zaczęła się jakieś 5 lat temu. Podczas wyjazdów fotograficznych zawsze spotykałam ciekawych ludzi, dzięki którym rozwijałam swoje umiejętności. Wielu miało duży wpływ na mój fotograficzny rozwój i wybory.
Nie mam wielkiej wiedzy o ptakach. Ciągle się uczę. Nie „zaliczam” gatunków. Bardziej interesuje mnie sama obserwacja, zachowania, piękno, sceneria w jakiej występują. Ważne, żeby umiejętnie wtopić się w otoczenie, stać się jego elementem i czekać cierpliwie w ukryciu obserwując.
To jest jak teatr, wielka scena dla jednego widza. Pojawia się stan ekscytacji. Skupienie na obserwacji potrafi kompletnie wyczyścić umysł. Fascynujące jest to, że wracając w te same miejsca za każdym razem natura pisze inny scenariusz. W fotografii lubię używać długich czasów, które pozwalają mi rejestrować obraz w sposób mniej oczywisty.
Dla mnie w obrazach ważne jest uchwycenie ulotności chwili, tajemniczości, niedopowiedzeń. Nie wszystkim podoba się ta forma i czasami można usłyszeć krytykę. Dla mnie cenniejsze jest usłyszeć „nie podoba mi się taki rozmazany ptak” niż „fajne zdjęcie” bo wiem, że ktoś zatrzymał się dłużej przy fotografii, że wywołała jakieś emocje, dyskusję. Chciałabym, żebyśmy pamiętali o tym, że jako gatunek jesteśmy głęboko związani ze światem przyrody, którego jesteśmy częścią.
